Een houten vloer kan alleen duurzaam en mooi functioneren wanneer de ondergrond – de dekvloer – sterk en droog genoeg is. Een grondige beoordeling van deze laag is daarom noodzakelijk voordat met de installatie wordt begonnen.
Bij nieuwbouwprojecten zijn informatie en specificaties vaak beschikbaar via architect, constructeur of hoofdaannemer. Bij renovaties ontbreekt deze informatie regelmatig. In dat geval moet de dekvloer worden beoordeeld met behulp van verschillende onderzoeksmethoden.
Belangrijkste onderzoeksmethoden
1. Visuele beoordeling
- Controleer of de vloer vlak en egaal is.
- Let op scheuren, bepaal hun oorzaak en beoordeel de positie en afwerking van de voegen.
2. Oppervlaktesterkte – kras- of rastertest
Door een fijn raster in het oppervlak te krassen met een metalen punt kan de sterkte worden beoordeeld. Wanneer de toplaag afbrokkelt, is de dekvloer onvoldoende sterk en moet deze worden versterkt of vervangen.
3. Stofgevoeligheid – veegtest
Wrijf meerdere keren met de hand over het oppervlak. Als losse of broze deeltjes zichtbaar worden, kan dit leiden tot stofvorming. In dat geval is nabehandeling met een impregnerende primer vaak noodzakelijk.
4. Hechting en stabiliteit – hamertest
Door met een lichte hamer op het oppervlak te tikken, kan worden vastgesteld of de dekvloer overal stevig hecht. Hol klinkende plekken duiden op onvoldoende hechting. Deze zones moeten worden verwijderd en hersteld. Voor formele sterktetesten wordt onder andere de BRE Drop Hammer gebruikt.
5. Treksterkte – pull-off test
Met de EN 13892-8 norm wordt de treksterkte gemeten:
- Minimaal 1,0 N/mm² voor verlijmde houten vloeren
- Minimaal 1,2 N/mm² voor parketvloeren
6. Vochtgehalte – cruciale factor
Een houten vloer kan pas worden geplaatst als de dekvloer droog genoeg is. Dit is afhankelijk van de klimatologische omstandigheden en het type dekvloer. Omdat elke samenstelling anders reageert, moeten de instructies van de producent nauwkeurig worden gevolgd.
Methoden voor vochtmeting
Destructieve methoden
- Darr-methode (gravimetrisch): monsters worden gewogen vóór en na droging (cement: 105°C, calciumsulfaat: 40°C). Geeft de meest betrouwbare resultaten.
- Calciumcarbidemethode (CM): vocht in het monster reageert met calciumcarbide, waarbij acetyleengas ontstaat. De druk wordt gemeten en omgerekend naar vochtgehalte.
- Relatieve vochtigheid in boorgaten (RH): met een sensor de luchtvochtigheid in de boorgaten gemeten.
Niet-destructieve methoden
- Capacitieve meting: meet de diëlektrische eigenschappen van de vloer. Deze methode is wereldwijd het meest gebruikt vanwege betrouwbaarheid en gebruiksgemak, bijvoorbeeld met Tramex meters.
- Afgesloten oppervlaktetest (o.a. ASTM F2170, F2420, BS 8201/8203/5325): een luchtdichte kap wordt voor langere tijd op de vloer geplaatst. Na afloop wordt de vochtigheid gemeten. Hoewel tijdrovend, is deze methode waardevol om doorlopende vochtoverdracht of lekkages te signaleren.
Conclusie
Een correcte beoordeling van de dekvloer is onmisbaar voor een goed eindresultaat. Alleen wanneer de dekvloer vlak, sterk, stabiel en droog genoeg is, kan een houten vloer duurzaam functioneren. Het combineren van visuele inspectie, mechanische testen en betrouwbare vochtmetingen vormt de basis voor een succesvolle en langdurige vloerinstallatie.