Hoe de vloeren branche zichzelf ondermijnt
Wanneer ik met juristen spreek, komt één onderwerp steeds terug: het ontbreken van duidelijke handvatten in de vloeren branche. Dit is geen toevallige klacht, maar een structureel probleem dat de geloofwaardigheid en toekomst van de branche bedreigt. Juristen vragen mij vaak: “Zien ze niet dat ze hun eigen branche kapot maken?”
Mijn antwoord? Een cynisch lachje. Want eerlijk gezegd: het lijkt niemand in de vloeren branche ook maar iets te interesseren. Cowboys laten zich failliet verklaren en beginnen zonder schaamte opnieuw. Handelsorganisaties schakelen simpelweg over op een ander product. Alles kan in Nederland, zo lijkt het. Maar kan het ook blijven duren?
Gebrek aan richtlijnen: een tikkende tijdbom
Hoewel veel fabrikanten hun verwerkings- of installatievoorschriften online beschikbaar stellen (al is het zoeken soms een uitdaging), ontbreekt het bij anderen volledig. Vooral in specifieke segmenten, zoals PVC-vloeren, tegelvloeren, gietvloeren of geëgaliseerde vloeren, is het vinden van duidelijke legvoorschriften een frustrerende opgave.
Neem de parketbranche. Daar zijn ze al jaren bezig met het herschrijven van legvoorschriften. Corona heeft die inspanningen vertraagd, maar er wordt tenminste gewerkt aan verbetering. Vergelijk dat met andere vloeren segmenten, waar richtlijnen vrijwel niet bestaan. Het gevolg? Een wildgroei aan misinterpretaties, gebrekkige installaties en… klachten, heel veel klachten.
Cowboys en consequenties
Veel ondernemers in de branche lijken te denken dat ze vrij spel hebben. Maar de wet is glashelder en heeft voldoende instrumenten in huis, zoals de onderzoeks-, meldings- en waarschuwingsplicht. Toch zou het de branche sieren als ze zichzelf beter zou beschermen in plaats van zichzelf af te breken.
De huidige praktijk geeft cowboys de ruimte om te floreren. Het gebrek aan duidelijke regels en handvatten laat hen opereren op de randen van wat wettelijk toelaatbaar is. En dit gaat verder dan alleen slordige installatie voorschriften. Denk aan het infrezen van vloerverwarming of het egaliseren van vloeren, gebieden waar zelfs de minimale technische vereisten vaak ontbreken. Het resultaat? Een golf van klachten en juridisch getouwtrek.
De rol van verkoop en verantwoordelijkheid
In eerdere blogs schreef ik al over het verschil tussen buitendienstboys en accountmanagers. Waar buitendienstboys vaak met een geïmiteerde charmante lach hun verkoopdoelen najagen, zijn accountmanagers bezig met echte relatiebeheer. Toch hoor ik maar al te vaak opmerkingen zoals: “Benno, geen enkele vloer ligt 100% vast” of “Benno, het zal wel goed gaan, want er komt geen trekspanning op te staan.” of “Benno, als het straks ingericht is zie je niks meer.” of “Benno, het is nog altijd een zesje toch?”
Dit soort uitspraken zijn niet alleen naïef, maar ook gevaarlijk. Ze laten zien hoe oppervlakkig sommige verkopers omgaan met technische richtlijnen. En ja, ik snap dat er verkoopdruk is. Maar laten we eerlijk zijn: een ordinaire massa-verkoper met een geacteerde glimlach is niet de oplossing voor een branche die al worstelt met een gebrek aan professionaliteit.
De wetgeving komt eraan
Gelukkig is er hoop. Begin 2024 werd de meldings- en waarschuwingsplicht aangescherpt en begin 2025 treedt de Wet kwaliteitsborging (Wkb) in werking. Dit zijn belangrijke stappen richting een betere regulering van de bouw- en vloeren branche.
Maar wetgeving alleen is niet genoeg. Het is aan de branche zelf om verantwoordelijkheid te nemen. Richtlijnen en handvatten moeten niet worden gezien als obstakels, maar als beschermende middelen voor zowel installateurs als klanten. Denk bijvoorbeeld aan duidelijke specificaties over het egaliseren van een vloer of minimale dekkingsvereisten bij leidingen.
De prijs van stilzwijgen
Het ontbreken van deze handvatten heeft niet alleen gevolgen voor de branche, maar ook voor juridische geschillen. Gerechtelijke deskundigen zijn al begonnen om in lopende zaken de verwerkingsvoorschriften van fabrikanten te controleren op mogelijke desinformatie. Hoe meer de branche verzwijgt, hoe meer ruimte er ontstaat voor cowboys. Hoe meer klachten, hoe groter de schade aan de branche als geheel.
En laten we eerlijk zijn: elke fout die gemaakt wordt, leidt tot meer juridische stukken die ik moet lezen. Hoe groter die stapels, hoe hoger mijn factuur. En die wordt uiteindelijk door jullie zelf betaald.
Een oproep tot actie
Het is tijd dat de vloeren branche wakker wordt. Niet alleen om zichzelf te beschermen, maar ook om het vertrouwen van klanten terug te winnen. Duidelijke richtlijnen, transparantie en professionaliteit zijn geen luxe, maar noodzaak.
Streef naar een branche waarin kwaliteit de norm is en cowboys minder kans krijgt. Doe het niet alleen voor jezelf, maar voor de hele sector en haar klanten.
Fijn weekend.