Stel je voor: je bent bezig om je huis te updaten. Nieuwe kozijnen, strak stucwerk, vloerverwarming en een nieuwe keuken. Uiteraard komt er ook een nieuwe vloer in. Je hebt beiden een drukke baan, dus de voorkeur gaat uit naar een onderhoudsvriendelijk mogelijke vloer, het liefst een visgraat met een band.
Op basis van recensies ga je kijken bij een bedrijf en daar zie je eindelijk de perfecte vloer die aan al jouw wensen voldoet. Een zucht van opluchting ontsnapt uit je mond en weer kun je een vinkje zetten op de lange lijst van renovatieprojecten.
Maar dan gebeurt het ondenkbare: de pvc visgraat vloer wordt gelegd en het resultaat is verre van perfect. De vloer ligt enkele centimeters uit de lijn, scheef dus. Hoekjes staan omhoog waardoor de pvc-laag al beschadigd is en deels is afgebroken. De randen zijn slordig gesneden waardoor de band niet mooi aansluit. Verstekken kloppen niet en over de hele vloer zie je strepen van een doorgeschoten stanleymes. Ook zijn er veel naden te zien in de vloer. Op de bovenverdieping liggen de passtukken zelfs helemaal verkeerd. Als je denkt is dat alles? Nee het is nog niet de helft van de ontdekte punten.
Tijd om te bellen. Het bedrijf stuurt een ander persoon langs om de fouten te herstellen, maar helaas. Uiteindelijk zijn er van het bedrijf wel 5 à 6 verschillende mensen geweest die het hebben geprobeerd. Het bedrijf verschuilt zich achter van alles en nog wat zoals tolerantie, handwerk, krimp en uitzetting van de pvc-vloer.
Maar voor jou is de maat vol. Je hebt lang genoeg getolereerd en het is tijd om een onafhankelijke deskundige in te schakelen en vervolgens naar de rechtbank te stappen.
Als onafhankelijk deskundige weet je bij een inspectie van de vloer dat niet elke vloerlegger een 8 of een 9 kan halen en dat een foutje snel gemaakt is. Maar in dit geval lijkt het alsof deze vloerleggers echt naar de opticien moeten. Het is praktisch onmogelijk dat zes vloerleggers deze fouten niet hebben gezien, ze niet serieus hebben genomen en ze niet konden oplossen.
Het feit dat het bedrijf de klachten van consumenten niet serieus neemt, is zowel bedroevend als onprofessioneel. Consument tolereren vaak veel, mits er goed gecommuniceerd word. Deze situatie bewijst maar weer eens dat tolereren niet duurzaam is.
Deze ervaring roept belangrijke vragen op over hoe bedrijven omgaan met klachten en tegenslagen. Hoe verantwoordelijk zijn zij voor hun geleverde producten of diensten? Zouden ze niet moeten streven naar perfectie in plaats van zich te verstoppen achter excuses als tolerantie?
In de huidige maatschappij waar duurzaamheid een steeds belangrijker thema is, moeten zij ook kijken naar duurzaam ondernemen. Dit betekent niet alleen rekening houden met het milieu, maar ook met de kwaliteit en tevredenheid van hun consument.
Het tolereren van gebreken in producten of diensten kan grote gevolgen hebben voor zowel de consument als het bedrijf zelf. Consumenten worden gefrustreerd en voelen zich niet serieus genomen, terwijl bedrijven hun reputatie en klantenbestand kunnen verliezen.
Daarom is het van cruciaal belang dat bedrijven investeren in kwaliteitscontrole, opleiding en klantenservice. Ze moeten ervoor zorgen dat hun producten en diensten voldoen aan de normen en dat eventuele veroorzaakte problemen snel en adequaat worden opgelost.
Voor consumenten is het ook belangrijk om hun stem te laten horen en geen genoegen te nemen met gebrekkige producten of slechte service. Het indienen van klachten bij relevante instanties, zoals consumentenorganisaties of geschillencommissies, kan helpen om misstanden aan het licht te brengen en druk uit te oefenen op bedrijven om verbeteringen door te voeren.
Tolereren mag dan misschien gemakkelijk lijken in eerste instantie, maar uiteindelijk is het niet duurzaam. Men moet streven naar perfectie in hun producten en diensten, zodat zowel consument als het bedrijf kunnen profiteren van een goede relatie gebaseerd op vertrouwen en tevredenheid.
Laat deze ervaring een les zijn voor u allemaal: tolereren is niet duurzaam